Hmmm, musiałam mieć jakieś osiem lat. Jednak tak na poważnie zaczęłam pomagać tacie kiedy miałam piętnaście. Od małego bardzo interesowały mnie pszczoły i to, co tato robił przy ulach. Ciągle budował nowe, stale coś ulepszał i rozwijał.
Natomiast kiedy byłam starsza zdałam sobie sprawę również z tego, że to może być dobry sposób zarabiania na życie. Ja już taka jestem – we wszystkim widzę dla siebie okazję i szansę, na zrobienie czegoś fajnego. Chciałabym w przyszłości móc całkowicie się utrzymywać z produkcji miodu i jego produktów.

Moim marzeniem jest domek do apiterapii. Taki budyneczek, gdzie pod podłogą są ule, słuchać brzęczenie pszczół, czuć zapach miodu. Fantastyczny relaks. Ale do tego jeszcze daleka droga.

Od początku wolałam warsztat czy stolarnię, niż kuchnię. Można powiedzieć, że jestem typową „córeczką tatusia”… (śmiech). Zresztą tato bardzo się cieszy, wręcz jest dumny, że odziedziczyłam po nim pasję do pszczół i chcę przejąć pasiekę.

Nie, zdobyłam dopiero może połowę jego wiedzy. Poza tym pszczoły są takimi stworzeniami, których uczymy się cały czas.

Owszem, czasem się spieramy. Ale zawsze mogę wyrazić swoje zdanie i wiem, że zostanę wysłuchana. Ostatnio dyskutowaliśmy, że korzystając z dobrej pogody, warto rozbudować nieco ule, żeby mieć więcej miodu. I wyszło na moje.

Uwielbiam wszystkie! Chociaż, gdybym miała wybrać jeden, to lipowy – delikatny, ale z lekką pikantną nutką. Poza tym jest świetny na przeziębienia.

Czasem piekę chleb na miodzie lub dodaję do ciast i do marynat mięsnych. W pracy, podrzucam Grzegorzowi (Grzegorz Gręda – szef kuchni Restauracji Romantyczna w Hotelu SPA Dr Irena Eris Wzgórza Dylewskie) pomysły na użycie miodu do potraw. Zresztą Grzegorz bierze miód właśnie od nas. To dla mnie olbrzymia satysfakcja.

Absolutnie tak. Poza tym są delikatne, nie można przy nich być gwałtownym, wykonywać raptownych ruchów.

Wręcz przeciwnie! (śmiech) Jeżdżę na motocyklu, jeżdżę konno, uwielbiam ruch i wysiłek fizyczny. Jestem typem chłopczycy. Nie ma dla mnie rzeczy nie do zrobienia. Bardziej cieszą mnie w prezencie narzędzia niż ciuchy. Ale przy pszczołach uspokajam się, to jest taka moja odskocznia od codziennych spraw.

Oczywiście. Jest coraz więcej spraw do ogarnięcia, za chwilę zjadą się zaproszeni szefowie kuchni i ich pomocnicy. Bardzo lubię ten czas i spotkania z nowymi ludźmi, szczególnie wieczór w Rybakówce, na który przyjeżdżają lokalni producenci i jest chwila czasu na spokojną rozmowę i wymianę doświadczeń.

Tak, nie mogę się tego doczekać.